Ayni isyerinde farkli is kollarinda proleter bilince sahip olmayan ama cok guvendigim ve normal hayattada dostum olan 4 arkadasimla birlikte is sartlarimizi gozden gecirdik.Hepimizin buyuk sikintilari ve sikayetleri vardi.Toplu halde is verenin karsina cikip sartlarimizi sunmaya karar verdik.O dakikadan sonra kendimi cok guclu hissettim.Bu guc birlik olmaktan geliyordu .Patronumun en guvendigi 4 isci karsisinda sartlari kabul etmekten baska yapabilecegi bir sey yoktu.Bir kac gun sonra aramizdan 1'i isten cikti.Kaldik 3 kisi.Arkadasimizin ciktigi gunun ertesi , patronla tartismaya girdik 3 kisi.ayrilan arkadasimizin is sartlarindan ve sikintisindan bahsettik.uzunca bir tartisma oldu.Tartisma devaminda ikinci arkadasin sorunu ile ilgili patronun iyice ustune gittik.Ucuncuden ses cikmadi.Ikincinin sartlari kabul edildi.benim sorunlarim tartismaya acilinca ikinci arkadasim bir anda satti.Ucuncuden basindan beri ses cikmadi zaten. benim sorunumun "aslinda sorun olmadigi", "benim aslinda cok sansli oldugum" konusunda arkadasimla patronum beni ikna etmeye calistilar...Bu sefer yalnizligin acizligini, caresizligini hissettim.Hala kendimi cok zayif ve gucsuz hissediyorum.
Su an kovulmadim ama patrona kafa tutmanin ceremesi bir yerden cikacak bekliyorum.
Bir tumevarim:Proleter bilince sahip olmadan, sadece is sorunlari uzerine anlasmalar ve orgutlenmeler olmaz.catlaklar olur.Bir is kolundaki problemin kisa sureli cozumu onun icin butun problemin cozumdur.Patron bir is kolunda rahatlama yaparken, diger is kolunda bunun acisini cikarir...
